Pożyczka jako koszt uzyskania przychodu w firmie
Czym jest koszt uzyskania przychodu? Koszt uzyskania przychodu można zdefiniować jako koszt, który został poniesiony w celu uzyskania dochodów, bądź utrzymania ich źródła. Koszt odjęty od przychodów to dochód, który po dalszych przekształceniach (odliczeniach podatkowych) staje się podstawą opodatkowania.
Przykład:
Jan zatowarował sklep internetowy mikserami kuchennymi o wartości 10 tys. złotych. Po ich sprzedaży osiągnął przychód wynoszący 11 tys. zł. Oznacza to, że ma 1 tys. dochodu. Janowi nie przysługują żadne ulgi podatkowe, więc podstawą opodatkowania będzie właśnie 1000 zł.
A co w przypadku, kiedy Jan zaciągnął pożyczkę pozabankową na wspomniane miksery?
Przykład 2:
Jan zaciągnął pożyczkę na raty w wysokości 10 tys. złotych by zatowarować swój sklep internetowy. Miksery cieszyły się popularnością, dlatego szybko je sprzedał, osiągając przychód w wysokości 11 tys. zł i był w stanie spłacić pożyczkę przed terminem. Odsetki i prowizje od pożyczonego kapitału wyniosły 500 zł. Ten koszt zostanie odliczony od 1 tys. zł, co daje podstawę opodatkowania w wysokości 500 zł. Nie dość, że Jan zapłaci niższy podatek, to jeszcze był w stanie osiągnąć zysk bez własnego kapitału.
Pamiętajmy jednak, że kredyt gotówkowy, od którego odsetki chcemy odliczyć od kosztów uzyskania przychodu musi być przeznaczony na cele związane z prowadzeniem firmy, a nie na np. prywatne wakacje.
Czym są przychody a czym są dochody?
Prawo podatkowe nie należy niestety do najprostszych. Kieruje się specyficzną logiką i prowadzenie księgowości lepiej jest powierzyć profesjonaliście. Pomimo tego warto wiedzieć chociaż czym są przychody i dochody, by móc lepiej optymalizować koszt uzyskania przychodów.
Przede wszystkim należy mieć na uwadze, że przychód księgowy nie jest tym samym co faktyczny przychód. Jak to możliwe? Otóż do przychodów zalicza się kwoty należności, czyli faktury z odroczonym czasem zapłaty. Pomimo, że dana firma otrzyma pieniądze za dostarczony towar lub usługę dopiero za 3 miesiące, to obowiązek podatkowy powstaje od razu po wystawieniu faktury.
Przykład:
Jan produkuje miksery i sprzedał je hurtowni za kwotę 10 tys. złotych, na które wystawił fakturę z odroczonym o 90 dni terminem płatności. Według US osiągnął więc przychód w wysokości 10 tys. zł. Kwota ta zostaje pomniejszona o koszty uzyskania przychodu, czyli zakup podzespołów do mikserów w kwocie 5 tys. złotych. Dochód Jana wynosi więc 5 tys. złotych i musi od niego zapłacić podatek (w uproszczeniu wysokości 18 lub 36 proc. tej kwoty), nawet pomimo tego, że faktycznie nic jeszcze nie zarobił!
Koszt uzyskania przychodu w praktyce
Przedsiębiorcy starają się za wszelką cenę wykazać jak najwyższy koszt uzyskania przychodu. W tym celu dokonują tak zwanego generowania kosztów. Oznacza to niższe podatki, a w dodatkowo od poniesionych kosztów można niekiedy odliczyć podatek VAT. Aby udowodnić, że dany koszt był konieczny do uzyskania przychodu należy go przede wszystkim dobrze udokumentować. Dlatego prowadząc firmę trzeba przechowywać wszelkie faktury, rachunki i umowy. Typowo, do kosztów wliczane są wydatki takie jak:
- Czynsz i media w miejscu pracy, nawet jeśli jest nim mieszkanie.
- Opłaty za telefon i internet.
- Komputer i telefon służbowy.
- Oprogramowanie, które jest związane z wykonywaną działalnością.
- Podróże służbowe, w tym diety, noclegi i koszty transportu.
- Wydatki na paliwo i naprawy samochodu w wysokości 75 proc., jeśli samochód jest wykorzystywany wyłącznie służbowo, lub 20 proc. za samochód prywatny.
- Wyposażenie biura.
- Środki czystości.
- Koszty zatrudnienia pracowników.
- Imprezy integracyjne, catering.
- Książki i czasopisma branżowe, a także kursy związane z branżą.
- Reklama, czyli choćby wizytówki i strona internetowa.
- Odsetki za raty leasingowe.
- Odsetki od kredytów i pożyczek, także całkowity koszt kredytu.
- Straty wynikające z czynników losowych.
Czy prywatna pożyczka, a dokładniej podatek PCC od pożyczki może stanowić koszt uzyskania przychodu? Tak, o ile został ujęty w rozliczeniu między pożyczkodawcą osiągającym przychód, a urzędem skarbowym.
Co nie jest kosztem uzyskania przychodu?
Zamiast określać co jest kosztem uzyskania przychodu ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. określa co nim nie jest. Taką informację można znaleźć w art. 16 rzeczonej ustawy. Ostateczna decyzja o tym, czy coś jest kosztem uzyskania przychodu czy też nie, należy do urzędu skarbowego, choć oczywiście od każdej decyzji można się odwoływać. Przypomnijmy, że od podatku można odliczyć takie koszty, które służyły osiągnięciu lub utrzymaniu przychodu. Nie wszystkie wymienione w ustawie ‘zabronione’ koszty są oczywiste, dlatego wymienimy najważniejsze z nich:
- Środki trwałe, czyli nieruchomości i środki transportu, maszyny lub inne rzeczy o okresie użytkowania dłuższym niż rok. Takie rzeczy odlicza się w systemie amortyzacyjnym, czyli przez odliczanie od podatków kwoty na którą podlegają zużyciu.
- Podobnie będzie z kosztami ponoszonymi w związku z środkami trwałymi, czyli ulepszaniem ich, przystosowaniem, wytwarzaniem czy zaniechaniem inwestycji.
- Do kosztów nie można zaliczyć też strat powstałych w wyniku zaniedbań czy niekompetencji.
- Utracone zaliczki związane z niewykonaniem umowy.
- Koszty pożyczki od rodziny.
- Koszty egzekucji w przypadku kiedy to płatnik jest dłużnikiem – na przykład koszty monitów.
- Koszty reprezentacji, czyli wydatki, które służą przedstawieniu przedsiębiorstwa w dobrym świetle i prezenty bez logo firmy.
- Grzywny i kary z postępowań karnych, skarbowych, administracyjnych i za wykroczenia.
- Większość podatków.
- Przedawnione, umorzone i nieściągalne wierzytelności
- Opłaty środowiskowe.
- Kary umowne za źle wykonane towary, usługi lub zwłokę. Można ich jednak uniknąć, jeśli kara jest mniejsza, niż strata wynikła z całkowitego niewykonania umowy.
- Pracy przedsiębiorcy, jego małżonka i małoletnich dzieci.
- Składki na rzecz uczestnictwa w nieobowiązkowych organizacjach.
Pamiętajmy, że koszt uzyskania przychodu przez osoby fizyczne to inne zagadnienie od kosztu uzyskania przychodu przez firmy i podlega odrębnym przepisom.
